Ledoux was een architect wiens meest uitzonderlijke ideeën veel overeenkomsten hadden met die van Boullée, die ik eerder noemde: opnieuw van die grandioze, statige, en niet altijd eenvoudig uit te voeren bouwwerken. Voor een groot deel beïnvloed door Rousseau zag hij de architect als de meester der maatschappij: de gebouwen die de architect ontwierp vormden het centrum daarvan.
Zijn bekendste werk is een project dat hij zich voorstelde als een ideale, zichzelf onderhoudende stad. Hij kreeg de opdracht om de gebouwen te ontwerpen bij de zoutwinningsplaats in Arc-et-Senans, bij het bos Chaux. Zoals dat dan blijkbaar altijd bij hem moest gaan blies hij dit project flink op en kwam hij met een voorstel dat vanwege de hoge kosten niet in de vorm die hij zich voorstelde werd uitgevoerd en vanwege de Franse revolutie slechts half afkwam. Overigens staat het in z'n huidige vorm wel gewoon op de Werelderfgoedlijst.
In de versie die hij voor ogen had stelde het een utopische stad voor waarin elk gebouw een aspect van een mensenleven ondersteunde. Zo stelde hij zich een gebouw voor waarin mensen geschillen konden uitpraten zonder dat daar een rechter voor nodig was (het gebouw werd op deze manier zélf de rechter), een door Boullée geïnspireerde, ondergrondse en daardoor duistere begraafplaats en een gebouw waarin jonge mensen sexuele voorlichting ontvingen en aangezet, geprikkeld werden tot het hebben van geslachtsgemeenschap. Bekijk de structuur (onderstaande afbeelding) en het zal duidelijk zijn dat de vorm de functie enigszins verraadt.
Zijn bekendste werk is een project dat hij zich voorstelde als een ideale, zichzelf onderhoudende stad. Hij kreeg de opdracht om de gebouwen te ontwerpen bij de zoutwinningsplaats in Arc-et-Senans, bij het bos Chaux. Zoals dat dan blijkbaar altijd bij hem moest gaan blies hij dit project flink op en kwam hij met een voorstel dat vanwege de hoge kosten niet in de vorm die hij zich voorstelde werd uitgevoerd en vanwege de Franse revolutie slechts half afkwam. Overigens staat het in z'n huidige vorm wel gewoon op de Werelderfgoedlijst.
In de versie die hij voor ogen had stelde het een utopische stad voor waarin elk gebouw een aspect van een mensenleven ondersteunde. Zo stelde hij zich een gebouw voor waarin mensen geschillen konden uitpraten zonder dat daar een rechter voor nodig was (het gebouw werd op deze manier zélf de rechter), een door Boullée geïnspireerde, ondergrondse en daardoor duistere begraafplaats en een gebouw waarin jonge mensen sexuele voorlichting ontvingen en aangezet, geprikkeld werden tot het hebben van geslachtsgemeenschap. Bekijk de structuur (onderstaande afbeelding) en het zal duidelijk zijn dat de vorm de functie enigszins verraadt.
