zondag 17 januari 2010

Edward Hopper

Vanmiddag konden we in de Kunsthal in Rotterdam nog net even de laatste (en hoe dan ook drukke) dag meemaken van de tentoonstelling Modern Life: Edward Hopper And His Time. Ik was enigszins gewaarschuwd: vrij weinig Hopper, meer tijdgenoten. Dat viel me eigenlijk nog wel mee (en die tijdgenoten waren, afgezien van een wat mij betreft spuuglelijk hoekje met regionalisten, eigenlijk ook nog wel aardig. Ook nog een leuk werk van Lyonel Feininger.) Eindelijk ook weer wat betere bordjes: vaak niet alleen info over artiest en ontstaansgeschiedenis van een schilderij, maar ook inzichten over compositie en kleurgebruik.

Hopper wordt vaak gezien als de belangrijkste vertegenwoordiger van Amerikaanse (schilder-)kunst in de twintigste eeuw. Zijn stijl veranderde voor het grootste deel van zijn leven nauwelijks. Centraal stond het isolement van het individu: lege, uitgestorven plekken met hoogstens een enkel mens, of juist plekken met meerdere personen die zich hoe dan ook niet met elkaar op lijken te houden. Het bekendst werd zijn 'Nighthawks', maar wat het Kunsthalbezoek voor mij de moeite waard maakte waren eigenlijk niet zijn olieverfschilderijen maar zijn etsen en litho's: hij maakte onder andere beelden van steden met een sterke licht-donkerwerking, zoals in Night Shadows, dat hierboven is afgebeeld. Dat soort afbeeldingen (en met name die van Hopper) vormde een sterke bron van inspiratie voor filmmakers als Wim Wenders (Der Himmel über Berlin), maar ook voor zo iemand als Alfred Hitchcock.