Twee keer vandaag iets over Van Doesburg. Een tijdje terug bezochten we museum de Lakenhal, waar de tentoonstelling 'Van Doesburg en de Internationale Avant-Garde' liep, in samenwerking met Tate Modern in Londen. Nog tot 3 januari te zien, dus loop er nog even binnen als je de kans hebt: een mooi overzicht met veel werk uit Van Doesburgs kunstleven, samen met dat van zijn bevriende en waarschijnlijk daarna minder bevriende kunstenaars (hij maakte volgens mij wel echt héél vaak ruzie, en over belangwekkende zaken: zoals met Mondriaan over de diagonaal).Waar we echter opnieuw tegenaan liepen was dat je van dit soort exposities weliswaar in grote lijnen leert wat er geprobeerd is, maar dat als je onvoldoende voorkennis hebt het per werk, of zelfs in groepen werken, nooit echt helemaal duidelijk wordt wat er achter schuilt of wat het effect zou moeten zijn. Van Doesburg zocht in het begin, leerden we, onder andere naar een synthese van architectuur en beeldende kunst, maar hoe wordt dat duidelijk en wat bedoelde hij met z'n verder gevorderde werken?
Gelukkig was er nog wel iets dat zich oneerbiedig aandiende: wees het er mee oneens, maar wat ons betreft werkte zijn werk eigenlijk nog het beste op de achtergrond. Een voorbeeld daarvan was Van Doesburgs inrichting voor de dancing / filmzaal in de Aubette in Straatsburg - die overigens destijds door een behoudend publiek werd afgekraakt en direct werd opgeleukt met kunstbloemen en sfeerlampjes.
