Dit is een Japanse term voor iets wat volgens mij ook alleen maar in Japan kan. Het klinkt prachtig, maar het blijkt een uitstervend iets: de Meikyoku Kissa Lion in Tokyo schijnt een van de weinige overgeblevenen te zijn.Cafés waar je binnenkomt, plaatsneemt en twee dingen doet: koffie drinken en naar klassiek of jazz luisteren die uit grote speakers komt. Je mag er niet praten.
Ze stammen uit de periode dat platenspelers nog erg duur waren. Mensen die er wel een hadden richtten een plek op waar hun medemens ook kon genieten van muziek. Dagelijks zijn er twee grotere concerten waarbij gekozen wordt uit een flinke collectie vinyl en CD's, in de tussentijd kun je verzoeknummers vragen. Praten of je mobiele telefoon die afgaat wordt afgestraft doordat je wordt verwijderd uit de zaak. Er zouden ook regels zijn voor het gesprek wanneer je je koffie gaat bestellen: je zou alleen mogen praten wanneer de barman je aanspreekt. En, maar dat ben ik dan weer, je mag hopen dat meedirigeren op eenzelfde strenge manier wordt behandeld.
Veel meer info over deze plekken vind ik niet terug - op een verdwaald YouTube-filmpje na dan. Wel weer grappig dat ze daarin dan net weer muziek op hebben staan waar een of andere dwaas boven z'n pianospel uit zit te neurieën.
