'De duivel hattem leelijk te pakken. Hij was een zwak dichtertje, kindsch werti ervan. Hij bleef fatsoenlijk van zwakte. Dat was weer zoo iets raars, waar God vroeger nooit over gedacht had, fatsoenlijk was fatsoenlijk en daarmee uit. 't Dichtertje wist niet op wie hij verliefd moest worden. Als hij in twee wetende ogen had gekeken, zag hij er dadelijk weer twee. Hij was zoo zwak, zoo lekker zwak. Maar als i 't vijfentwintigste meisje zag, voelde-n-i zoo iets raars in z'n hersens. Hij had al eens in 't voorbijloopen op 't terras van een café een stoeltje omgeschopt van kwaadaardigheid. Want hij wist wel, dat ze niets wisten, dat ze dom giechelden, alleen al als i z'n hoed voor hen af nam, of strak keken, omdat ze stonken van burger-juffrouwen-ingebeeldheid. En toch kon-i 't niet laten. En dan moest i vluchten naar ergens waar geen vrouwen waren en dan maakte-n-i zich kwaad op God en den duivel tegelijk en zei datti idioot werd en datti nog eens met open mond jaren lang kwijlen zou, een leeren slabbetje voor, zonder datti 't zelf wist. Maar den volgenden dag keeki weer en dacht daarbij: "Mon âme prend son élan vers l'infini." 'Op 29 april a.s. gaat op het Bredewegfestival in Amsterdam een operaversie van Nescio's Dichtertje in première. Met muziek van Harke Jan van der Meulen, libretto en regie van Marianne Kuijper. Een straatopera, dus geen heel orkest en een cast van beroemde zangers, maar een vocaal kwartet ondersteund door piano, contrabas, slagwerk en accordeon. Voorzien van filmbeelden van het Amsterdam van Nescio. Hier (iets) meer informatie.
