Aangezien hij geconstateerd had dat verschillende bloemen op verschillende tijdstippen open- en dichtgaan, beschreef de bioloog en plantkundige Carl Linnaeus in zijn Philosophia Botanica het idee voor een bloemenklok. Bloemen staan in een cirkel opgesteld en de goed geïnformeerde klokkijker kan uit de informatie welke open staan en welke dicht opmaken hoe laat het is. Het idee is prachtig, de uitvoering onmogelijk: de bloemen die je nodig zou hebben lijken te veel op elkaar, sommige bloemen groeien in een gegeven ecosysteem niet even goed als andere en verstoren daardoor de klokwerking, en bovendien is het tijdstip waarop de bloemen precies opengaan afhankelijk van het seizoen en op welk punt van de lengtegraad je je bevindt - dat bepaalt de aanwezige hoeveelheid licht. Maar toch, de gedachte. Er bestaat ook een werk van de Franse componist Jean Françaix (L'horloge de flore) voor hobo en orkest, geïnspireerd op dit idee.
