Eindelijk zagen we hem, vanavond. Herman van Veen was in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. De enige in dit land die 'dt' kan uitspreken. Van tevoren verward: wat deed deze man nou eigenlijk? We kenden zijn liedjes, wisten van zijn sketches - maar wat voor een programma's maakt hij?
En nu weet ik het nog steeds niet. Hij deed van alles en kwam overal mee weg. Ieder ander zou weggelachen zijn wanneer hij Dikkertje Dap zou gaan zingen. Schunnige moppen tappen is ouderwets - niet bij hem. Er was zo veel moois: een pauk met rijst erop, een contrabas met een deurtje vanachter, een Ave Maria van Gounod op falsetto-jongensstem, tamboerijnhoeden, eenzame ballonnen die omhoog en omlaag zweven, volstrekt overtuigend panfluitloos panfluitspel op de vingers, vliegende hoge hoeden die pingpongballetjes rondslingeren en eindeloos veel glitterstrooisel. En de verhalen over geloof en over ouder worden. Maar vooral: die heel mooie liedjes van hemzelf en van anderen, begeleid door piano, viool en gitaar. Omdat híj het was die het allemaal leidde werkte het. Onnavolgbaar.
En nu weet ik het nog steeds niet. Hij deed van alles en kwam overal mee weg. Ieder ander zou weggelachen zijn wanneer hij Dikkertje Dap zou gaan zingen. Schunnige moppen tappen is ouderwets - niet bij hem. Er was zo veel moois: een pauk met rijst erop, een contrabas met een deurtje vanachter, een Ave Maria van Gounod op falsetto-jongensstem, tamboerijnhoeden, eenzame ballonnen die omhoog en omlaag zweven, volstrekt overtuigend panfluitloos panfluitspel op de vingers, vliegende hoge hoeden die pingpongballetjes rondslingeren en eindeloos veel glitterstrooisel. En de verhalen over geloof en over ouder worden. Maar vooral: die heel mooie liedjes van hemzelf en van anderen, begeleid door piano, viool en gitaar. Omdat híj het was die het allemaal leidde werkte het. Onnavolgbaar.
