Russisch componist Alexander Scriabin claimde te lijden aan synesthesie - het hebben van percepten behorende bij andere zintuigen dan de stimuli die ze veroorzaken. Bijvoorbeeld: je hoort een toon, maar die toon zorgt er ook voor dat je een kleur ziet. Inderdaad komt deze afwijking veel voor onder musici: onder andere Rimski-Korsakoff en Liszt leden eraan (de laatste zou tijdens het repeteren een keer tegen het orkest dat hij dirigeerde hebben gezegd, dat ze met meer blauw in hun spel moesten spelen). Niet iedereen is er echter over eens dat ook Scriabin last van synesthesie had of dat het simpelweg aandacht trekken was. Hoe dan ook schreef hij een paar werken die eenzelfde ervaring bij het publiek moesten verzorgen. De bekendste daarvan is 'Prometheus: het gedicht van vuur'. Bij dit werk is naast een groot orkest en een solerend pianist ook een lichtorgel vereist: een instrument dat geen geluid maakt, maar waarbij elke noot op het toetsenbord ervoor zorgt dat de concertzaal wordt gehuld in een bepaalde kleur licht. Ik vond op YouTube eindelijk een registratie van een uitvoering van dit werk.Met Claudio Abbado als dirigent en Martha Argerich als pianiste.
