Deze Vlaming maakt interessante werken. De rode draad: de waarnemer van kunst een onderdeel van het kunstobject zelf laten zijn. Het gaat om de ervaring 'being in the middle'. Een eerste werk, 'Installatie Nemo Observatorium', bestaat uit een transparante cilinder waarin een persoon kan plaatsnemen, waarna ventilatoren plastic bolletjes omhoog zenden die in een wervelwind de waarnemer omgeven. Ventilatoren komen veel terug in zijn werk: 'Fans' bestaat uit twee ervan die boven een wateroppervlak zichzelf voortstuwen en ooit misschien botsen. 'Shaft' gebruikt ze om twee schoteltjes omhoog te zuigen in een grote taps toelopende buis. De waarnemer ligt eronder en bekijkt ze door een kogelvrijglazen plaat - wanneer de schoteltjes botsen kunnen de ventilatoren de scherven niet meer omhoog houden en komen de scherven recht op de persoon onder de buis af. 'Nevel' is een uit 18 bewegende muren bestaand doolhof, waarin je als bezoeker gevangen kan raken, en 'Orbit' bestaat uit twee stoelen die door een roterende lichtbron worden belicht: door de belichting zie je de gezichtsuitdrukking van de persoon tegenover je steeds anders, steeds met een ander gevoel. In 'Shrink', tenslotte, is Malstaf zelf de performer. Hier laat hij zichzelf vacuum trekken, verpakken, tussen twee PVC-vellen. 
