Toen ik vandaag het Boijmans van Beuningen bezocht om de Charley Toorop-tentoonstelling te zien, werd ik verrast bij de ingang. Daar stond het kunstwerk Het Is Me Wat van Wim T. Schippers: een sokkel met op elke zijde een woord van de titel, waarboven een reusachtig rotsblok zweeft. Ik ben blij dat ik het gezien heb: ik wist dat het werk in het bezit van het Boijmans was, maar was al een hele tijd niet meer in het museum geweest en wist dus niet dat je maar een blik naar binnen hoefde te werpen om het te kunnen zien.
Feitelijk is de kei een bewerkte brok purschuim die op z'n plek wordt gehouden door sterke magneten. Lasersensoren checken 100 keer per seconde of de steen nog goed hangt. Het werk stond oorspronkelijk in het ministerie van VWS (zie foto), maar daar ging het niet goed met het werk: de steen kwam voortdurend uit z'n positie. Wim T. Schippers was er boos over: volgens hem zouden er propjes gevonden zijn die door verveelde ambtenaren richting de steen geschoten zouden zijn. In het Boijmans lijkt met een hekje eromheen alles goed te gaan. Fascinerend om te zien.
Feitelijk is de kei een bewerkte brok purschuim die op z'n plek wordt gehouden door sterke magneten. Lasersensoren checken 100 keer per seconde of de steen nog goed hangt. Het werk stond oorspronkelijk in het ministerie van VWS (zie foto), maar daar ging het niet goed met het werk: de steen kwam voortdurend uit z'n positie. Wim T. Schippers was er boos over: volgens hem zouden er propjes gevonden zijn die door verveelde ambtenaren richting de steen geschoten zouden zijn. In het Boijmans lijkt met een hekje eromheen alles goed te gaan. Fascinerend om te zien.