Inherent aan tafelgebeden lijkt te zijn dat je ze zo vaak opzegt dat de kracht er uiteindelijk helemaal uit gaat. Mensen handelen ze nog even af en het lijkt er niet vaak op dat ze stilstaan bij wat er gezegd wordt. Alternatieven voor het Onze Vader vind ik interessant omdat je dan juist weer opnieuw de woorden gaat overwegen. Ik denk nogal eens terug aan het moment dat m'n opa voor ons bad aan het einde van een maaltijd. Mooi vond ik de overtuiging waarmee hij het uitsprak, het metrum van het gebed en de nederigheid en hoop die er uit spreekt. Hoe standaard het ook voor andere mensen misschien nog is, voor mij was het dat niet en ik vind dat het een zekere waarde heeft. Hij bad:
O Heere God, wij danken U
voor nooddruft en voor overvloed:
waar menig mens eet brood der smart'
hebt Gij ons mild en wel gevoed.
Doch geeft, dat onze ziele niet
aan dit vergank'lijk leven kleeft,
maar alles doet wat Gij gebiedt
en altijd eeuwig bij U leeft.
Amen.
