Nu heb ik hier met al die componisten nog steeds helemaal niets over Mozart geschreven, alsof ik totaal niets met zijn muziek zou hebben. Integendeel, dus nu dan.Met name door toneelstukken/films als Amadeus bestaan er nogal wat misverstanden over hem, maar wat wel klopt is hoe men zijn levensstijl herinnert en hoe er over zijn karakter wordt gesproken: hij moest doorwerken, muziek schrijven, muziek maken, dirigeren. Altijd te weinig geld en daarbij bepaald niet geholpen door z'n echtgenote Constanze Weber. Met haar, kwam ik achter, had hij zich per contract laten verplichten te trouwen, vanwege een vermeende obsceniteit die hij met haar had uitgehaald. Of het daadwerkelijk in de praktijk zo erg was zul je nooit weten, maar smerig en obsceen was hij in ieder geval wel degelijk in zijn brieven: naar de vrouwen in zijn leven stuurde hij, omwille van wat hij dacht dat humor was, epistels barstensvol opmerkingen over winden en uitwerpselen en maakte hij uitgebreide beloftes over seksuele handelingen die voor de lezeres in het verschiet lagen. Tsja, misschien deed iedereen dat in die tijd, maar het botst wat mij betreft zo zeer met hoe zijn muziek is dat ik daar niet meer over zal zeggen (of ik mis iets, dat kan altijd).
Nee, dan zijn liefde voor zijn huisdieren: kamerconcerten werden onderbroken vanwege de binnenkomst van de kat, over de hond werden door hem niet anders dan zeer liefdevolle woorden geschreven en hij kocht ooit zelfs een kanarie waarvan hij zei dat die het Rondo van een van zijn pianoconcerten kon nazingen. En de liefde voor katten ging zo ver dat er eentje terecht kwam in een van zijn minder bekende werken: het Kattenduet KV 529a, waarvan de tekst geschreven is door Emanuel Schikaneder, de librettoschrijver van Die Zauberflöte. De omschrijving van Mozart luidt als volgt: 'De bariton, een magiër, heeft de sopraan in een kat veranderd. Hij zingt tedere woorden tot haar, maar zij kan niets anders doen dan antwoorden met "Miauw-miauw"...'
Hier te horen. Met het oog op in de lach schieten: niet luisteren wanneer je net een slok van het een of ander neemt.
