Onhandig en tegelijkertijd ergens intrigerend: standbeelden zonder naambordje. Waarom iemand memoreren en niet ook z'n naam erbij zetten? Dit tweetal kwamen we tegen in de schaduw van de Berliner Dom en ik meende ze te herkennen als Karl Marx (zittend) en Friedrich Engels, die richting de Fernsehturm keken en een pleintje voor zichzelf hadden. Maar ik had toch nog twijfels.Die werden weggenomen toen een man ons aansprak met: "Marx hat ein Buch geschrieben, ne?". Na de bevestiging vroeg hij: "Und, wie heisst das?" Ook die vraag konden we nog wel beantwoorden, waarna de man knikkend wegliep. Mensen door de stad laten dwalen om de algemene ontwikkeling van voorbijgangers te testen met 1 of 2 vragen leek ons ineens een leuk en goed plan.
