Johann Wolfgang von Goethes beroemde ballade Der Erlkönig, waarin een vader door de nacht zijn kind meeneemt dat stervende is en dat achtervolgd wordt door een fabelwezen, was altijd al bedoeld om gezongen te worden en werd dan ook door vele toondichters op muziek gezet. Veruit de bekendste versie is die van Franz Schubert, wiens compositie een legendarische oorsprong wordt toegeschreven. Vrienden zouden Schuberts kamer zijn binnengekomen en moeten de componist hebben aangetroffen, terwijl hij met een duidelijke geestdrift op luide toon het gedicht stond voor te dragen. Na enkele keren heen en weer te zijn gelopen moet hij naar zijn werktafel zijn gegaan en het gedicht in 1 keer razendsnel op muziek hebben gezet, waarop men besloot naar de school (waar een piano was) te rennen en het stuk direct uit te voeren. Aldus geschiedde, en het stuk werd met overweldigend enthousiasme ontvangen.De school was een uur lopen van Schuberts huis, Schubert was niet bepaald de beste pianist ter wereld en de zojuist door hem gecomponeerde pianobegeleiding was een van de allerzwaarste uit het genre, door de voortdurende herhaling van akkoorden in de rechterhand die bij wijze van spreken Franz Liszt nog zou doen blozen. Nogal een twijfelachtig verhaal dus, maar het past in de tijd: een jaar voor Erlkönig schreef Schubert zijn lied Gretchen am Spinnrade - dat vaak wordt gezien als het begin van de Romantiek in de muziekwereld.
Hier het lied, met ondertiteling.
