Ergens vorig jaar ontdekte ik dat er opnames bestaan van een Vijfde Pianoconcert van Rachmaninoff. Het bestaan daarvan heeft de componist zelf niet mogen meemaken: het is een recente transcriptie van zijn Tweede Symfonie, waar ook al een twee-pianoversie van bestond. Alexander Warenberg werkte het vierdelige stuk om naar een driedelig concert voor piano en orkest, en maakte daarbij af en toe gebruik van flarden Pianoconcert I-IV.
Kleinzoon Alexandre Rachmaninoff gaf toestemming voor opname en publicatie van de bladmuziek. Vanuit het oogpunt van het experiment en als je weet hoe het klinkt valt er ook niets tegen in te brengen - maar wat ik van z'n grootvader weet is dat hij al lang blij was dat die Tweede Symfonie eindelijk eens een succesvolle was. Hoewel hij stuk voor stuk wat mij betreft prachtige werken voor symfonieorkest schreef (met als zwanenzang-hoogtepunt de Symfonische Dansen) ging het destijds maar moeizaam met de receptie. Zijn Eerste ging in première met een dronken dirigent. Nee, de preludes, die wilden ze horen. Die pianoconcerten, die deden het veel beter. Dat nu uitgerekend zijn succesvolle symfonie alsnog wordt omgewerkt zou hij misschien maar moeilijk kunnen verkroppen.
Nou goed, het gaat om wat voor muziek er uit voortkomt. Laatst was Rach 5 te horen in het Concertgebouw, met Anna Federova als soliste. Te laat voor kaartjes: nog maar 1 plek met uitermate slecht zicht, praktisch achter de kast van het orgel. Even wachten dus nog. Voor wie in de tussentijd geïnteresseerd is: de opname is inmiddels weer verkrijgbaar bij de betere drogist. Vort!
Nou goed, het gaat om wat voor muziek er uit voortkomt. Laatst was Rach 5 te horen in het Concertgebouw, met Anna Federova als soliste. Te laat voor kaartjes: nog maar 1 plek met uitermate slecht zicht, praktisch achter de kast van het orgel. Even wachten dus nog. Voor wie in de tussentijd geïnteresseerd is: de opname is inmiddels weer verkrijgbaar bij de betere drogist. Vort!
