Eerder deze week zag ik opnieuw Bert Haanstra's verfilming van het boek De Nagel Achter Het Behang, van Anton Koolhaas. Laatstgenoemde schreef het scenario en dialogen voor de film die een iets ander verhaal kreeg en onder de naam Dokter Pulder Zaait Papavers in de bioscoop is gekomen.
Koolhaas' verhalen zijn prachtig en hebben altijd een of ander uitermate vreemd element in zich. Vaak gaan ze over (al dan niet bestaande) dieren; hij werd in zijn tijd vaak de enige schrijver in de Nederlandse literatuur genoemd die fantaseren kon. De Nagel is eigenlijk wel een uitzondering daarop: dat gaat eigenlijk meer over de psychische omslag die een provinciedokter meemaakt na het bezoek van zijn oude studievriend.
Het verhaal te omschrijven maakt je waarschijnlijk niet enthousiast om die film te kijken. Het is dus om de andere elementen dat ik zeg dat ik hem heel goed vind: subtiel acteerwerk in de rollen van dokter Pulder (Kees Brusse), dokter van Inge-Liedaerd (Ton Lensink, aka Tita Tovenaar) en dronken lor Mies (Dora van der Groen), mooie muziek van Otto Ketting en, uiteraard, de alomtegenwoordigheid van Haanstra's cinematografisch genie.
