Een van mijn favoriete componisten: Poulenc is van de Groupe des Six degene die het het verst geschopt heeft wat algemene bekendheid betreft. Als zodanig bestaan er veel meer opnames van zijn werk en is zijn oeuvre in het concertrepertoire veel meer verkend dan bij de andere Groupe-leden (al is het af en toe wel vervelend dat de meeste muzieklabels zweren bij opnames van zijn enige leerling, Gabriel Tacchino, die wat mij betreft niet behoort tot de meest grandioze pianisten ooit). Helemaal eerlijk is de vergelijking met de anderen dus niet (je vindt vaak muziek waarvan je je afvraagt waarom het niet meer wordt gespeeld), maar ach ja, hè.Gelijk maar terzake: hij wordt een van de eerste componisten genoemd die openlijk homoseksueel was. Hoe dan ook had hij een aantal relaties met vrouwen en kreeg ook een dochter, die hij echter nooit heeft erkend als zijn kind. Zijn werkelijke geaardheid leverde hem later in zijn leven nog wel wat zelfkritische problemen op nadat hij tijdens een bedevaartstocht naar de Zwarte Madonna van Rocamadour een spirituele ervaring kreeg die hem tot het katholicisme bekeerde. Na deze ervaring schreef hij muziek die veel meer geestelijk van aard was dan de wereldlijke maar even betoverende eerdere werken. De spirituele werden waarschijnlijk zijn bekendste werken, waaronder het Stabat Mater en het Gloria. De mooiste muziek die ik van hem ken is echter zijn werk voor 1 of 2 piano's, zijn kamermuziek en zijn werk voor piano met orkest. Twee piano's met orkest zelfs, zoals ook hier te bekijken - met de componist zelf achter de linker van de twee vleugels, daarbij (haha) erg slordig spelend en veel fouten makend.
Luister ook naar zijn hobo-sonate, die voor fluit of voor klarinet.
(Bij de onderste foto: dat hondje lijkt bijzonder te zijn geweest. Komt veelvuldig beknuffeld terug op de foto: achter de piano, bij het fornuis en op de schommel.)
