Bij Gustav Klimt is het me nu al een paar keer overkomen dat schilderijen die ik van hem ken onderdeel blijken te zijn van een groter schilderij of dat een bepaald schilderij gekoppeld blijkt aan een ander. Nu ook weer: ik wist dat er een schilderij van zijn hand bestond met Schubert en een met een lierspeelster. Niet dat die twee bij elkaar hoorden en al helemaal niet dat de tweede verloren is gegaan bij dezelfde brand.
Ze werden gemaakt in opdracht van Nikolaos Dumba, rijke Griek in Wenen. Klimt ontwierp naast het meubilair voor Dumba's muziekkamer aan de ene kant een impressionistisch 'Schubert aan de piano', in de behoudende stijl die door de Weners zo gewaardeerd werd, als verwijzing naar de gloriedagen van de laat klassieke, begin-Romantische periode, en aan de andere kant 'Muziek II' in een progressievere stijl die in eerste instantie flink wat rellen veroorzaakte. Het laatste werk geeft een beangstigender, dreigender weergave van muziek met beelden van Griekse mythologische wezens en een lierspeelster. Dit is een referentie aan Nietzsche, door wie Klimt sterk beïnvloed was. Muziek zou volgens de filosoof de bron zijn van de Griekse tragedieën en was de meest pure vorm van kunst, aangezien ze direct zou voortvloeien uit de diepste gevoelens.
De twee schilderijen werden verplaatst naar Schloss Immendorf, ergens anders in Oostenrijk, om ze te beschermen tegen de Tweede Wereldoorlog. In 1945 trok een SS-eenheid zich terug en blies de torens van het kasteel op (overigens misschien niet om direct de Klimtwerken te verwoesten: de Nazi's hadden eerder nog een van Klimts tentoonstellingen gesponsord en zagen zijn werk blijkbaar niet per se als entartete Kunst). De doeken gingen verloren in de brand en er bestaan slechts zwart-wit foto's van de originelen - kleurenreproducties berusten dus ergens nog op giswerk.
Ze werden gemaakt in opdracht van Nikolaos Dumba, rijke Griek in Wenen. Klimt ontwierp naast het meubilair voor Dumba's muziekkamer aan de ene kant een impressionistisch 'Schubert aan de piano', in de behoudende stijl die door de Weners zo gewaardeerd werd, als verwijzing naar de gloriedagen van de laat klassieke, begin-Romantische periode, en aan de andere kant 'Muziek II' in een progressievere stijl die in eerste instantie flink wat rellen veroorzaakte. Het laatste werk geeft een beangstigender, dreigender weergave van muziek met beelden van Griekse mythologische wezens en een lierspeelster. Dit is een referentie aan Nietzsche, door wie Klimt sterk beïnvloed was. Muziek zou volgens de filosoof de bron zijn van de Griekse tragedieën en was de meest pure vorm van kunst, aangezien ze direct zou voortvloeien uit de diepste gevoelens.
De twee schilderijen werden verplaatst naar Schloss Immendorf, ergens anders in Oostenrijk, om ze te beschermen tegen de Tweede Wereldoorlog. In 1945 trok een SS-eenheid zich terug en blies de torens van het kasteel op (overigens misschien niet om direct de Klimtwerken te verwoesten: de Nazi's hadden eerder nog een van Klimts tentoonstellingen gesponsord en zagen zijn werk blijkbaar niet per se als entartete Kunst). De doeken gingen verloren in de brand en er bestaan slechts zwart-wit foto's van de originelen - kleurenreproducties berusten dus ergens nog op giswerk.
