Erik Satie werd geboren in Honfleur, een schilderachtig dorpje beroemd om de mooie haven, aan de Normandische kust in Frankrijk. Op zijn vierde verhuisde zijn familie naar Parijs en keerde hij niet meer naar de kust terug. Hij stierf uiteindelijk in Arcueil, een voorstad van de metropool, waarna zijn vrienden ontdekten dat hij zo mogelijk nog excentrieker was dan ze hadden vermoed: in zijn daarvoor nooit betreden werkkamer vonden ze talloze ongebruikte paraplu's, tekeningen van zijn hand van middeleeuwse gebouwen, meerdere piano's onder het stof (Satie componeerde blijkbaar nooit met een piano), zijn pakken die voor het grootste deel uit fluweel waren gemaakt (Satie stond tijdens een periode bekend als de Velvet Gentleman) en, op de raarste plekken verstopt, een aantal bijzonder vreemde composities (waaronder Vexations).Vandaag hoorde ik dat zijn geboortehuis in Honfleur is omgebouwd tot een bijzonder museum, waarin zowel de excentriciteiten van de componist als de surrealistische stijl waarin zijn muziek geschreven is overdadig naar voren komen (hij was overigens ook bedreven als schilder van werken die in de laatstgenoemde stroming kunnen worden ingedeeld). Bezoekers krijgen een infrarood gestuurde helm op waarmee ze zijn muziek kunnen horen en lopen door een, als je de kritieken mag geloven, goed doordacht museum met een heel typische sfeer. Je loopt langs een reusachtige vliegende peer, ziet zwevende maatpakken en verzonken stoelen en vindt aan het einde van de wandeling een volledig witte kamer met een vleugel in dezelfde kleur, die uit zichzelf werk van Satie speelt.
Hier een filmpje waarin een goed deel van het museum wordt getoond (begint als homevideo, na 2 minuten wordt het interessant).
Hier een filmpje waarin een goed deel van het museum wordt getoond (begint als homevideo, na 2 minuten wordt het interessant).
