Het laatste over Berlijn: wat een ge-wel-dig concert zagen we daar in het Konzerthaus. Het huisorkest gaf met Aleksandar Markovic als dirigent een overweldigende uitvoering van 'Episode uit het leven van een artiest' van Hector Berlioz, waarvan de ondertitel beter bekend is bij de kenners: 'Symphonie Fantastique'.In 5 delen worden scènes geschetst uit het leven van een hoofdpersoon die gekweld wordt door een geliefde die overal opduikt. Met name in de laatste twee delen wordt het interessant: daar raakt hij onder de invloed van opium (dat Berlioz zelf ook zou hebben gebruikt bij het componeren van het stuk) en droomt hij dat hij onthoofd wordt door de guillotine (IV - Marche au supplice) en vervolgens op een heksensabbat (V - Songe d'une nuit de sabbat) terechtkomt, met demonen en tovenaars.
Wat het allemaal zo fascinerend maakt is dat het stuk uit 1830 stamt. 1830! Toen lag de romantische symfonische muziek nog in de luiers! Toen was zowel Beethovens Negende als Anton Bruckner pas 6 jaar in de wereld, Brahms, Dvořák en Saint-Saëns moesten nog geboren worden en van Mahler had al helemaal nog nooit iemand gehoord! Maar wat een muziek kwam er nu al van deze Fransman (goed, er kwamen revisies tot aan 1845, maar dan nog): dit was een thematiek die nog nooit was gebruikt en het stuk had een orkestrale klank die op eenzame hoogte stond en zou blijven staan. Muziek die in die tijd, en nu nog steeds, moeilijk met iets anders te vergelijken valt.
Neem even een kwartiertje, echt, en luister naar het vierde (let op die trompetkanonnade (haha, alsof je die zou missen)) en vijfde deel (let op de kerkklok, vanaf 3:00). En het volume maximaal zetten. Dit is écht iets heel bijzonders.
