Arthur Ganson omschrijft zichzelf als een kruising tussen een choreograaf en een beeldhouwer. Hij maakt typische machines die bijvoorbeeld niets anders doen dan zichzelf olieën, hij construeert langzame explosies en hij bestudeert de beweging van aparte voorwerpen, zoals verloren kinderpoppen die hij langs de autoweg vindt. Het moet hoe dan ook altijd een filosofische gedachte uitdrukken - die de waarnemer voor zichzelf moet bedenken door middel van de meditatie die zijn werk moet opwekken.Nu vind ik kinetische kunst niet de hoogste kunstvorm, maar het komt hier vaak genoeg terug: ik ben er toch vaak genoeg door geboeid. Want kijk toch eens wat mooi allemaal: hier een apparaat met een langzame, goed geoliede fietsketting als hoofdonderdeel, en hier een waarin 23 stukjes papier tot leven komen.
