200 Jaar Prix de Rome

Niet heel druk vandaag bij de Prix-de-Rome-tentoonstelling in de Kunsthal, maar dat kan ook andere oorzaken hebben gehad. Op zich was het vrij interessant om te zien wat de prijs nu precies inhoudt. Ik kende hem omwille van het feit dat Ravel de Franse Prix ieder jaar weer wilde winnen en aldoor publiekslieveling was, maar hem nooit in de wacht heeft gesleept. Onder andere Debussy liep er wel mee weg.

Wanneer je won (in Nederland omwille van uitstekend werk op het gebied van Kunst en Architectuur) kreeg je een beurs om een reis naar Rome te maken en daar de grote meesters te kunnen bestuderen. Dat werd, zoals dat nog steeds bij elke beurs gaat, nauwlettend in de gaten gehouden: je mocht steeds terugrapporteren wat je had gezien. En je won de prijs niet zo maar: in het overzicht van winnaars dat in Rotterdam te zien was kwam het vaak genoeg naar voren dat de jury (in Nederland onder andere gevuld door namen als Cuypers, Berlage, Breitner en Mesdag) besloot om de gouden medaille niet uit te reiken wanneer het niveau onder de maat was. De wedstrijd kende strenge regels: elke kunstenaar moest een 'toelatingstest' doen om naar het eindkamp over te kunnen en leverde zijn werk in de grootste anonimiteit in: de administrator ontving de bijdragen, die enkel gesigneerd waren met het nummer van de loge van de kunstenaars, via een luikje in de deur van de deelnemer, opdat de kunstenaar ook op dat moment niet gezien werd en de jury onbevooroordeeld het werk kon aanschouwen.

Vanaf 1985 werd de Nederlandse Prix veranderd: er kwamen meer deelgebieden (waaronder Film), het prijzengeld werd verhoogd, de deelnameleeftijd werd veranderd en je hoefde niet meer op reis naar Rome - allemaal om het aantal deelnemers te doen toenemen en de kunst te stimuleren. Waarom ik nu nog steeds niet 1 iemand kan noemen die de prijs won en nu overbekend is: geen idee.

Binnenkort dus meer over een paar winnaars.