Momenteel druk bezig met het studeren van dit laatste werk dat Maurice Ravel voor piano solo schreef. Na eerst overwogen te hebben een suite op te dragen aan een Italiaan (het werk zou in eerste instantie Le Tombeau de Scarlatti gaan heten) koos hij er uiteindelijk toch voor het werk te vernoemen naar Couperin (vermoedelijk François Couperin, die werken als dit schreef) en een ode te brengen aan de Franse suites uit de baroktijd. Elk van de zes werken droeg hij op aan steeds een andere vriend die gesneuveld was tijdens de Eerste Wereldoorlog.Zoals het bij Ravel ging werd praktisch elk werk dat voor orkest was geschreven ook voor piano getranscribeerd en elk werk dat voor piano geschreven was in orkestzetting gebracht. Ben je een briljant orkestrator, moet je dat natuurlijk ook wel een beetje uitbuiten. Het tweede en het zesde deel (Fuga en Toccata) kregen die eer echter niet omdat Ravel ze te pianistisch vond. Maar ik vond op YouTube eindelijk een orkestratie van deze delen, door de vermaarde Jack Jarrett (?). Voor de liefhebber hier te zien, maar als je je wilt beperken kun je hier beter terecht voor het weergaloze laatste deel.
(De fuga, overigens, werd door bevriende pianiste Marguerite Long succesvol ter première gebracht, waarna Ravel opmerkte dat hij niet had gedacht dat ze die uit haar hoofd kon spelen. Daarna lukte het haar niet meer en liet ze het deel weg bij alle volgende uitvoeringen. Zeg, bedankt he?)
