Laatst kwam ik eindelijk toe aan het lezen van Maus: A Survivor's Tale van de Amerikaan Art Spiegelman. Een graphic novel / strip over de holocaust, getekend met de metafoor van Joden als muizen, Duitsers als katten, Amerikanen als honden. Spiegelman kreeg er een Pulitzer Prize Special Award voor in 1992.Twee verhaallijnen: de ene over de moeizame relatie die Spiegelman met zijn vader heeft en in welke hij diens oorlogsmemoires optekent, de andere zijn die memoires zelf - via het ghetto naar Auschwitz, naar de bevrijding, steeds opnieuw zien te overleven. Een opvallend stukje is wanneer helemaal buiten de strip getreden wordt en Spiegelman zichzelf als mens met een muizenmasker tekent. Daarin wordt duidelijk hoe hij zich depressief is gaan voelen na de zelfmoord van zijn moeder en het succes van het eerste deel (Maus kwam uit in de delen My Father Bleeds History en And Here My Troubles Began). Die kennis plus de originele verbeelding van het verhaal geven het geheel wel degelijk iets interessants: met al het nodige respect en zoals Spiegelman zelf ook aangeeft zou Maus zonder dat eigenlijk prima betiteld kunnen worden als het zoveelste holocaustverhaal.
